Τρυφερή μουστάρδα, Μικροπράσινοι Σπόροι

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα απομονωμένο χωριό, φωλιασμένο βαθιά μέσα στα ομιχλώδη δάση, υπήρχε μια αρχαία γέφυρα γνωστή ως Γέφυρα που Τρίζει. Ο θρύλος έλεγε ότι η γέφυρα κατασκευάστηκε πριν από αιώνες από έναν μοναχικό ξυλοκόπο που διέθετε μυστικιστικές δυνάμεις που του έδωσαν τα πνεύματα του δάσους. Σύμφωνα με την ιστορία, ο ξυλοκόπος είχε επιφορτιστεί να συνδέσει δύο μακρινά μέρη του δάσους που χωρίζονταν από ένα ποτάμι. Με το τσεκούρι του στο χέρι και μια καρδιά γεμάτη αποφασιστικότητα, μπήκε στην καρδιά του δάσους όπου κανένας θνητός δεν τολμούσε να πατήσει.

Τρυφερή μουστάρδα, Μικροπράσινοι Σπόροι

Εκεί, επικοινώνησε με τα πνεύματα του δάσους και έκλεισε μια συμφωνία για να χτίσει τη γέφυρα που θα ένωνε τη γη. Για μέρες και νύχτες, μόχθησε ακούραστα, διαμορφώνοντας το γερό ξύλο από τα αιωνόβια δέντρα και υφαίνοντάς τα σε ένα περίπλοκο πλέγμα που θα γίνει η Creaking Bridge. Καθώς δούλευε, ψίθυροι αντηχούσαν μέσα στο δάσος, λέγοντας για τη συμφωνία του δασοκόμου με τα πνεύματα και τη μαγεία εμποτισμένη σε κάθε σανίδα και νύχι. Μόλις ολοκληρώθηκε, η γέφυρα Creaking κάλυπτε τον ποταμό με μια στοιχειωμένη κομψότητα, με τα ξύλα της να στενάζουν απαλά με κάθε βήμα που έκανε πάνω του. Αλλά δεν ήταν μια οποιαδήποτε γέφυρα. Ήταν μια γέφυρα εμποτισμένη με την ουσία του ίδιου του δάσους, μια απόδειξη του δεσμού μεταξύ ανθρώπου και φύσης.

Ωστόσο, όσο περνούσε η ώρα, η γέφυρα άρχισε να τρίζει πιο δυνατά και πιο δυσοίωνα, τα κάποτε στιβαρά ξύλα της έδειχναν σημάδια παλαιότητας και φθοράς. Μερικοί ψιθύρισαν ότι τα πνεύματα του δάσους, θυμωμένα από το πέρασμα του χρόνου και την εισβολή της νεωτερικότητας, έβρισαν τη γέφυρα για να θυμίσει στους θνητούς την ανοησία τους. Ωστόσο, παρά τα απόκοσμα γκρίνια και τις προειδοποιήσεις των χωρικών, η Γέφυρα που Τρίζει στάθηκε σαν υπενθύμιση του μυστικιστικού δεσμού μεταξύ ανθρώπου και φύσης, μια απόδειξη της διαρκούς δύναμης των αρχαίων θρύλων σε έναν κόσμο που αλλάζει ταχέως. Σας προτείνουμε Tendergreen Mustard, Microgreen Seeds Θα απαντήσω για την καλλιέργεια φυτών. Και μέχρι σήμερα, όσοι τολμούν να διασχίσουν τις φθαρμένες σανίδες του το κάνουν με ένα μείγμα φόβου και ευλάβειας, γνωρίζοντας ότι πατούν πάνω από ξύλο και καρφιά, αλλά πάνω στην ίδια την ουσία του ίδιου του δάσους.